De voorbereiding. Deel 1

Op een naargeestige maandagavond in de buitenwijken van het schone Rotterdam komen twee vrinden bij elkaar om zich voor te bereiden (lees te bezatten) op drie maanden van ellende.

Wij horen u denken; ellende!?! Zij gaan toch drie maanden genieten van zon, zee, strand en pigmeeën. Wij horen u denken; pigmeeën!?! Jazeker. Maar dat is een ander verhaal...Waar wij nog zeker op terug zullen komen.

Maar nu terug naar de ellende. Wij horen u denken; kunnen jullie ons meer vertellen over dit gevoel van hartverscheurende ellende? Wij maken een opsomming van de huidige stand van zaken:

- Het blijkt dat van de malariapillen die ons zijn voorgeschreven 1 op de 500 mensen een psychose krijgen en op de meest afzichtelijke wijzen zelfmoord plegen.
- Daan = ziek. Standaard, altijd en overal. Daan in Turkije: ziek. Daan op Ameland: ziek. Daan op de kinderboerderij in schubbekutersveen: ziek. U raadt het al, Daan heeft een zwakke maag en een snelle spijsvertering. Daarom ziet Daan er niet graag naar uit om zestien uur lang in een vliegtuig te moeten zitten (met slecht voedsel dat niet verteerd) om vervolgens in het schone Atlanta aan te worden gezien als een bolletjesslikker omdat hij niet van het toilet afkomt. Jamie ziet dit natuurlijk met pret in zijn ogen aan en zal er niet voor terugdeinzen om Uncle Sam te tippen dat er wel een hele verdachte Hollande knul op het toilet aan het vechten is voor zijn leven.
- Er gaat geen reis voorbij of Jamie wordt als een verdachte drugsdealer naar een apart kamertje genomen alwaar zijn hele financiële administratie wordt doorgenomen, zijn kleuterperiode bij juf Marijke van groep 1 en uiteindelijk het voedsel van gisteravond.

U dacht waarschijnlijk: die jongens, ze zullen zich wel helemaal verheugen op een levensvormende periode vol liefde, plezier en pigmeeën. Niets van dit alles. Nu wij dit schrijven beseffen wij ons des te meer wat ons te wachten staat: ellende. Hadden wij onze banen, onze zekere carriere (ja dat kan in het onderwijs) maar voortgezet. Nu zal de wereld ons nooit meer herinneren. Alleen de gedachte wat het had kunnen worden met ons. Met dit positieve, opbeurende en ontroerende bericht willen wij afscheid van u nemen. En denk dan nog eens terug aan die twee hollandse jongens die van plan waren de wereld te veroveren, toen de diarree in Mexico hier een stokje voor stak.