Koninklijk Queenstown

Beste jongens en meisjes, opa's en oma's, andere aangetrouwde verwanten en vrienden en vriendinnen. Wij hebben u achtergelaten in Cairns in Australie. Hier was het bloedverziekend heet en waren wij benieuwd naar de wedstrijd van Nederland tegen Denenmarken. Wij kunnen u verblijden met het nieuws dat het Nederlands elftal Denemarken heeft verslagen. Ja ook belangrijke nieuwsfeiten vermelden wij als eersten. Wij gingen opgetogen op weg naar het centrum van Cairns. Hier werd namelijk op een groot scherm de wedstrijd getoond. Wij waren niet de enige Nederlanders, zo zou blijken. Sterker nog, er was een ware invasie van oranje geklede mensen waar de gemiddelde Duitser nog van onder de indruk zou zijn. Een voorzichtige schatting loopt toch al snel op richting de 100 mensen. Dit was vooral erg vervelend voor de Deense supporters. Zij waren in de minderheid, om precies te zijn: met zn drieen. Zoals verwacht gedroegen de Nederlanders zich als Nederlanders: een hoop geschreeuw, geren, gemors, gevloek en spreekkoren. Ook door het nationale volkslied van Denemarken. Wat dacht u van de volgende slogans? 'Alle Denen zijn homo's' (waarbij de Denen overigens zelf vrolijk meeklapten), 'ROOD' na elke balaanraking van een Deense speler (75 minuten lang), het altijd originele 'het is stil aan de overkant', door een Deense supporter gecounterd door 75 minuten lang 'Who the fuck is Holland!?!' te schreeuwen. Wat fonetisch gezien wel klopt, maar taalkundig gezien niet. De eerste helft verliep zoals u weet niet heel spectaculair. Bij ons precies zo, buiten het belachelijke gedrag van de Nederlandse supporters. Daarom besloot Daan om aan het begin van de tweede helft bier te halen, om toch nog een beetje met de sfeer mee te doen. En u raadt het al: precies toen viel het eerste doelpunt. Wat inhoudt dat Daan het enige hoogtepunt van onze aanwezigheid daar heeft gemist.

U snapt het al: er was al genoeg te beleven zonder de wedstrijd zelf. Maar daar kwamen wij niet voor. De goede lezer ziet overal 75 minuten staan. Wij horen u denken: een wedstrijd duurt toch 90 minuten? Hebben zij dan om de een of andere reden de wedstrijd daar niet af kunnen kijken? En zo ja, hoe komt dat dan? 'Wij zien dat uw hersenen overuren draaien en houden u niet langer in spanning'. Na een lange pass van Nigel de Jong richting van Persie hoorden wij opeens het gerinkel van een glas. Ook zagen wij mensen om ons heen verschrikt kijken. Wij hoorden verder niets en keken verder naar de wedstrijd. Tot opeens het beeld verdween en we iemand zagen wegrennen met de beamer. Wij dachten dat hij was gestolen en vervloekten in ons hoofd de Nederlandse supporters. Na een korte maar grondige veldinspectie kwamen wij erachter dat een Nederlandse 'supporter' het nodig had gevonden om de pass van Nigel de Jong te vergezellen met een mooie snee in het gezicht van een mede-supporter. Om het feest nog meer te vergroten, zal hij gedacht hebben. Dat was dus het glasgerinkel. Een hoop bloed, paniekerig personeel en hoop Nederlandse ramptoeristen later werd ons op niet te mis verstane wijze duidelijk gemaakt dat iedereen moest vertrekken en alle Nederlanders in het bijzonder. Wij probeerden ons nog snel het Engels-Deens dialect eigen te maken maar het gejuich van Jamie na het doelpunt van Nederland gooide roet in het eten. Terwijl de Nederlandse supporter buiten steeds meer bloed verloor (hij werd overigens al wel geholpen) was onze grootste zorg: waar kunnen wij de wedstrijd verder kijken...?
En dat is ons gelukt. Even verderop in de straat zat namelijk een Ierse pub en hier hebben wij de wedstrijd verder kunnen kijken. En u zult verheugd zijn: Nederland heeft zelfs nog een tweede goal gescoord door Dirk Kuyt. Na afloop van de wedstrijd zijn wij weer snel teruggegaan naar ons motel, omdat er al een ware jacht werd gemaakt op Nederlandse supporters in het centrum van Cairns.

Na een korte nacht maakten wij ons klaar om te vertrekken richting het vliegveld. Wij hadden een taxi besteld en die kregen we. Dit keer geen incapabele Indier, maar een jolige, amikale, oversociale Nieuw-Zeelandse adhd'r van middelbare leeftijd. Hij kreeg het voor elkaar om het in de rit van 10 minuten over de volgende onderwerpen te hebben: een band genaamd Sky (die volgens meneer uit de beste muzikanten ter wereld bestaat en uiteraard ook de beste muziek ter wereld maakt), Lou Reed, Zijn persoonlijke levensverhaal, kiwi's, de loopbrug naast het vliegveld vol met krokodillen (wist u bijvoorbeeld al dat de stalen relingen niet gemaakt zijn voor de bezoekers, maar om de krokodillen buiten te houden, wij bedoelen maar!), het wk en als laatste waarom het fijn is om geen Duitser te zijn. Wij kwamen dus ook enigszins verdwaasd op het vliegveld aan. Inchecken. Ingecheckt. Vliegen. Gevlogen. Auckland. Baggage. Inchecken. Vliegen. Christchurch. Baggage. Shuttlebus. Hotel. Slapen.

Woensdag. Een relaxtere dag dan dinsdag. Op ons gemakt verkenden wij het pittoreske plaatsje Christchurch waar wij voor het eerst in deze reis het idee kregen dat we ons hier thuis voelden. Er was geen bijzondere architectuur, geen bijzondere winkels (al maakte de uitgebreide whiskeywinkel waar wij al om 11 uur aan het proeven waren voor Jamie veel goed). Toch hing er een heerlijke relaxte sfeer en voelden wij ons thuis. Wij hadden veel verwachtingen van Nieuw-Zeeland en tot nu toe zijn ze allemaal uitgekomen, vooral de natuur is werkelijk onbeschrijflijk mooi. Australie is ons best bevallen: mooie stranden, mooi weer etc. maar heeft niet echt iets in ons weten los te maken. Nieuw-Zeeland wel. En dat is voor het eerst deze reis, vanaf Mexico. Vooral wat betreft Daan heeft Nieuw-Zeeland zijn beloftes volledig ingelost. Zoals al eerder gezegd: de natuur is werkelijk niet te beschrijven zo mooi en hoewel cliche, wel waar: u moet er geweest zijn om te begrijpen wat wij bedoelen. Maar eerst weer even terug naar Christchurch. Christchurch doet heel erg Europees aan: er is een mooi park net buiten het centrum, er loopt een kalm riviertje door het centrum heen waar u rondgevaren kunt worden en de ' oudere' gebouwen doen erg Engels aan. Last but not least: het was prachtig weer. Op dit moment is het winter en rond de 10 graden. Met regen niet fijn, maar de zon straalde vol en het was heerlijk. Na deze dag Christchurch, in de avond eigengemaakte pannenkoeken en later op de avond voetbal kijken haalden wij de volgende dag onze auto op. Wij hadden een Hyundai Santa Fe besteld en kregen een Toyota Prado 4wd. Onze dag begon goed. Snel onze spullen ingeladen en op weg...

Als je in Nieuw-Zeeland bent kun je eigenlijk niet om de filmtrilogie 'The lord of The Rings' heen, aangezien deze volledig in Nieuw-Zeeland is geschoten. De films hebben de natuur van Nieuw-Zeeland volledig op de kaart gezet en het toerisme is sindsien dan ook omhoog geschoten. Wij proberen dus ook af en toe (als het op de weg ligt) een filmlocatie mee te pikken. Daan heeft hier zelfs een handig boekje voor gekocht waarin precies staat waar de locaties zich bevinden. Alleen zijn ze vergeten om er een kaart bij toe te voegen zodat je in een oogopslag kunt zien waar het dan is in Nieuw-Zeeland. Dus nu zijn we alsnog aan het priegelen geweest, maar het is gelukt. Op de eerste dag vertrokken wij dan vanuit Christchurch richting Twizel. Het bijzondere aan Nieuw-Zeeland is dat de natuur zo enorm divers is. Binnen 10 minuten kan het landschap compleet veranderd zijn. Dat hebben wij dus ook gemerkt. Na een half uur rijden buiten Christchurch reden wij al in de heuvels richting de bergen en na ongeveer tweeeneenhalf uur (toen het donker werd) zijn wij gestopt bij Lake Tekapo (nog voor Twizel) in de middle of nowhere, omsloten door bergketens en een prachtige heldere sterrenhemel. Wat ook opvalt is de soms complete en oorverdovende stilte. Nieuw-Zeeland bestaat uit 4,5 miljoen mensen en 45 miljoen schapen. Dunbevolkt tot gewoon leeg.

Na een fijne nachtrust in een dito eigen huisje gingen wij vandaag verder op pad naar het zuiden richting Mount Cook (de hoogste berg van Nieuw-Zeeland) Twizel en verder. We hebben vandaag enorm veel gezien en het een was nog mooier dan het ander: azuurblauwe meren met hagelwitte bergen (waar de zon lekker op scheen) bij Mount Cook, heuvels, vlaktes, bergen en nog meer meren in Twizel, Wanaka en de weg richting Queenstown. Want daar zijn we nu ten slotte. Morgen gaan wij de omgeving rond Queenstown verkennen en 's avonds uiteraard het Nederlands elftal bekijken. Wij gaan er vanuit dat zij wederom winnen, die Jappen kunnen toch niet voetballen...Wij weten nog niet waar ons volgende verslag vandaan zal komen, maar we zullen u niet lang laten wachten! Een vriendelijke groet van uw vrolijke reizigers.