Het reilen en zeilen van Daan en Jamie in Belize

Bij het vorige bericht hebben we u achtergelaten in Flores te Guatemala. Daar was het voornamelijk heel erg heet zonder wind. Het voordeel was echter dat we in Flores een airco hadden, waardoor het weliswaar buiten bloedverziekend heet was, maar binnen lekker koel. Hoe anders was het in Caye Caulker...

Wij hadden verwacht dat we ook op een tropisch eiland wel een airco zouden krijgen. Helaas bevond er zich alleen een kleine (niet geheel geluidloze) fan op de kamer. Waardoor het dus niet alleen buiten bloedverziekend heet was, maar nu ook binnen. Noodgedwongen bevonden wij ons dus alleen buiten, waar wij werden lek gestoken door de plaatselijke muggen. Kiezen tussen twee kwaden waarbij uiteindelijk de muggen hebben gewonnen en zij hun buikje vol hebben kunnen spuiten met ons bloed. Gevolg: twee Nederlandse jongens overdekt met muggenbulten. Over drie weken zal duidelijk worden of wij ook malaria hebben, een gezellig vooruitzicht...

Caye Caulker staat voornamelijk bekend als surf en snorkel paradijs door haar een na grootste barrier reef ter wereld. Wij konden natuurlijk niet achterblijven en besloten om te gaan snorkelen in dit prachtige stukje natuur. Deze tour werd geboekt bij Raggamuffin, een duidelijke mix van de muzikale voorkeur van de eigenaars en het welbekende kleine cakeje, dat wij overigens nergens op Caye Caulker hebben kunnen bestellen. Wij hadden om half 11 afgesproken voor het huisje van Raggamuffin, spreek uit als: raegkamaffun, veel succes. Daan had echter deze informatie iets anders geinterpreteerd en stond zodoende vrolijk om half 9 Jamie wakker te maken, wat hij niet kon waarderen. Gelukkig kun je Jamie altijd blij maken met een goed ontbijt. Zo gingen zij dus op pad naar een maagvullende start van de dag. Dit mondde uit in een deceptie: het geld was op. Grotendeels dan wel en daarom besloten wij inventief te gaan ontbijten door in de plaatselijke supermarkt (die overigens helemaal zijn overgenomen door Taiwanezen) twee overheerlijke pakjes koekjes te halen. De smaken varieerden van kaneel tot kokosnoot. De geweldige smaaknuances hebben wij echter niet kunnen onderscheiden. Dit zou nog niet zo erg zijn, ware het niet dat de prijs omgerekend 4 euro voor de pakjes koekjes was. Een duur ontbijt wat tevens niet te eten was.

Nu vraagt u zich natuurlijk af: waar blijven de pigmeeen in dit verhaal? Dat vragen wij ons ook af. De reden dat de prijzen zo hoog liggen in Belize is dat de mensen in Belize vooral erg lui zijn en daarom alles importeren. Nu horen wij u denken: wat zijn die jongens toch racistisch! En u heeft gelijk. Als je het vertikt om twee meter dichter bij de bushalte te gaan staan zodat de bus maar een keer hoeft te stoppen in plaats van 31 keer over zestig meter, dan ben je lui. Als je de hele dag alleen maar onder een palmboom ligt en vervolgens ligt te klagen dat Taiwanezen je supermarkten over nemen, dan ben je lui. Tot zover een kleine karakterschets van de inwoners van Belize. Een gerechtvaardige vraag zou zijn: waar komt dit gedrag toch vandaan? Welnu...

Belize was tot aan midden jaren ' 80 een kolonie van Groot-Brittanie en de invloeden hiervan zijn dan ook nog duidelijk merkbaar. Zo bestsat de bevolking van 400.000 man vooral uit Creolen, dus voormalige slaven. Hierdoor hebben zij het idee dat zij al hard genoeg hebben gewerkt en verder dus gewoon niets meer doen. Het welbekende engelse ' carribean' accent is ook aanwezig waardoor je continue het idee hebt dat je je op Jamaica bevindt, heel vervelend...

Enfin, nu weer even terug naar het snorkelen. Wij zaten dus anderhalf uur in de brandende zon te wachten tot onze snorkelexpeditie kon gaan beginnen (met knorrende maagjes uiteraard, waarbij Jamie het niet kon laten Daan erop te wijzen dat hij nog in bed had kunnen liggen), maar dit duurde allemaal weer wat langer, de mensen zijn lui, vandaar...Gelukkig wist Jamie de sfeer weer terug te brengen door elk voorbijgaande toerist als lelijk te bestempelen. Dit ging goed totdat er een stel Belgen voorbijkwamen en dit niet zo konden waarderen. Hierna is Jamie ook gestopt. Eenmaal op de boot kon onze tocht echt beginnen. Na de noodzakelijke instructies gingen wij op pad en vermaakten wij ons door heerlijk op de boot te gaan liggen in de zon en te genieten van al het moois dat voorbij zwom. Zo hebben wij gezien: haaien (tot op een meter afstand), green moraids, schildpadden, hele grote vissen, heel veel kleine vissen, heel veel eentonig koraal en onze duikinstructeur.

Na een caraibisch dagje stond ons een minder leuke dag op te wachten: een reisdag van elf uur. Hierin zat inbegrepen: 45 minuten boottocht in een verstikkend warm bootje, een 8 uur durende busrit (naar Playa del Carmen in Mexico) door niet-aantrekkelijke stukjes Mexico en een epische wandeltocht over vijf kilometer over de grens van Belize naar Mexico in de brandende zon. U snapt het: de sfeer was om te snijden. Zeker toen bleek in welke bus wij zouden rijden van de grens naar Playa: stelt u zich een schoolbus voor die 15 jaar lang gebruikt is door kinderen van de puberleeftijd. Stelt u zich voor dat de bus daarna is gebruikt als schietschijf op het plaatselijke exercitieterrein van het Mexicaane leger. Dan kunt u zich enigszins een beeld scheppen van onze bus waarin wij 5 uur lang moesten gaan genieten van een prachtig stukje Mexico. Een boek lezen was niet mogelijk aangezien de bus geen schokdempers had en de kans dus aanwezig was dat in plaats van het boek te gebruiken als voedsel voor de geest, het boek zich zou boren in de geest. Toen het vervolgens ook nog eens ging regenen (en de regen naar binnen kwam) was ons vakantiegevoel helemaal weg.

Om 7 uur 's avonds kwamen wij dan uiteindelijk aan in Playa del Carmen. Een kleine schets van dit prachtige stukje authentiek Mexico: Amerikanen, mexicanen die continue ' amigo' tegen je zeggen, Burger King, McDonalds, Jamie die continue drugs aangeboden krijgt, Daan die continue wordt aangesproken door plaatselijke hoertjes en Amerikanen, dikke Amerikanen, die de prostituees voor de neus van Daan wegkapen. Dit eenzijdige beeld kunnen we nog enigszins nuanceren door het prachtige weer hier. Wij kijken momenteel uit op een prachtige wolkbreuk die precies vandaag en morgen is losgebarsten boven dit Sodom en Gomorra aan de Caraibische kust. U raadt het al: welke twee dagen, bevinden deze twee avonturiers zich hier? Naar, heel erg naar...

Met dit verslag nemen wij voorlopig afscheid van u. Het eerstvolgende verslag zal een voorbereiding zijn op onze nog epischere reis naar Oceanie. Ongetwijfeld met nog meer grappen en grollen, avonturen, kakkerlakken, aangeboden drug, aangeboden hoeren, en Amerikanen.

Ave!