Deceptie te Byron Bay

''Nee wanneer jullie in australie zijn MOETEN jullie echt naar Byron Bay!!''

''Byron Bay is echt DE place to be in Australie!''

Zomaar wat citaten van mensen die achteraf gezien blijkbaar een hekel aan ons hadden. U heeft nog nooit een zo door-God-vergeten-plaats gezien als Byron Bay. Zelfs de duivel zelf zou gillend wegrennen in Cheecky Monkeys, waarover zo meer. U raadt het al een beetje... wij zijn geen fan.

Vanuit het vrij aardige Surfers Paradise vervolgden wij onze weg naar het ''bruisende'' Zuiden. Vol verwachting klopten onze harten bij het zien van de bordjes:'' Byron Bay''. Wij voelden ons nu echte avonturiers in de geest van wijlen James Cook himself. Na het parkeren van onze auto gingen wij op pad om een algemene indruk van deze geweldige stad te krijgen. Het weer was prima maar de glans van Byron had zich nog niet over ons heen laten uitschijnen. Maar dat mocht de pret niet drukken, want al snel zouden wij ook bevangen worden door de eeuwige schoonheid van Byron Bay, dachten wij.......

Niets bleek minder waar. Na een vruchteloze wandeling door het plaatsje op zoek naar goedkoop onderdak kwamen wij uit bij het Main Backpackers Beach Resort vlak bij het strand. Hier hadden wij een bijzonder naargeestige kamer, die wij uiteindelijk toch maar namen. Dit gezien het feit dat de alternatieven een bijzonder flinke hap uit ons budget zou wegnemen. De sfeer in het hostel was op het eerste gezicht niet heel fijn. na een vriendelijk hallo van uw twee reisvrinden werd daar in het geheel niet op gereageerd.

Nadat we onze spullen op de kamer hadden achtergelaten, en er tegelijkertijd achterkwamen dat de vering van het bed niet geschikt was voor jonge verliefde stelletjes, hetgeen wij echter niet zijn, voor de slechte verstaander: het bed piepte bij iedere ademteug.
Wij besloten in de avond om de faciliteiten van onze jeugdherberg eens goed te gebruiken voor het prepareren van een delicieus avondmaal. Wij waren er namelijk achter gekomen dat iedere avond uit eten gaan, niet goed was voor ons budget. Zo belanden wij met een bijzonder grote, gegrilde kip, vier hamburgers, vier broodjes, een zakje sla en een bakje Romaatjes aan de keukentafel waar wij gezelschap kregen van twee Nederlandse meisjes. Na het eten gingen wij ons even opfrissen en gingen wij met een biertje lekker buiten zitten.

Als vliegen op een hoop stront trok ons bier, een sixpack voor de kenners, backpackers aan. Dit tekende al gelijk onze eerste mening over de backpackers als mens zijnde. Arm, armoedig, vies en wanhopig op zoek naar geld, eten en vooral een alcoholische versnapering om de wanhoop in hun leven te kunnen beteugelen. Wij spraken backpackers die al drie (lees: 3) weken in ditzelfde hostel verbleven. Wij waren dan ook benieuwd hoe hun dagprogramma eruit zag. Men begon met laat opstaan aangezien zij de zogenaamde bloemetjes de avond ervoor hadden buitengezet. Hierna begon het grote niets. Men propte iets eetbaars in de slokdarm en ging daarna achter zijn/haar laptop zitten voor het bekijken van een film, Skype of porno. Dit allemaal in de gemeenschappelijke ruimte. Na dit een uur of 5 c.q. 6 te hebben gedaan moesten zij zich twee uur inzetten voor de leefbaarheid van het hostel, zodat zij een gratis overnachting op de kop konden tikken in een slaapzaal van 13 man. Vervolgens het avondmaal, dit bestond 6 uit 7 dagen uit pasta van de vorige dag. Tel uit uw winst. Wanneer de avond was aangebroken openden de ogen van de ervaren backpackers om nieuwe backpackers (hetgeen wij niet zijn, noem ons decadent) uit te kunnen schudden. Wij hebben overigens ons eigen sixpack zelf opgedronken.

Nu even terug naar onze eigen avond. Algauw werden wij vergezeld door een Zweed, wiens naam wij nu nog steeds niet weten. Waarbij gezegd moet worden dat dit een bijzonder prettig heerschap was waarmee Jamie de tactiek van het Nederlands elftal tot op het kleinste detail heeft besproken. Algauw kwam Josh. Josh wist zelf niet waar hij vandaan kwam. De ene keer uit Hawaii en dan weer uit Colorado. verder spoorde hij voor geen meter en vertelde trots met hoeveel vrouwen (lees: meisjes van zestien) geslachtsgemeenschap had gehad. Zijn vaste partner, trouwens van iedere zichzelf respecterende backpacker, was een zak Goon. Wij horen u denken: ''Goon?!'' Dit dachten wij eerst ook. Dit is een zak wijn van vier liter voor omgerekend 6 euro. De smaak van Goon kunt u zich dus wel voorstellen. Na een gezellige, doch vreemde avond werden wij uitgenodigd om mee te gaan naar de plaatselijke bar. Wij dachten:'' Waarom niet?'' en togen mee naar Cheecky Monkeys...

Eenmaal aangekomen in de plaatselijke bierhal / uitgaansgelegenheid betreurden wij al snel onze keuze. Heeft u ooit gehoord van Sodom en Gomorra? Dit bijbelse plaatsje is altijd in de verkeerde regio geplaatst. Niet Israel, maar Byron Bay, Australie is de werkelijke historische site van deze bijbelse plaats. Jonge dronken meisjes, oude dronken mannen, slechte muziek en dit alles kwam samen op de dansvloer c.q. tafels. Waarbij menig feestganger onderuit is gegaan / met zijn kaken op de zitplaatsen knalde. Wij hebben genoten. Wij voelden dat dit feest niet aan ons besteed was, maar volgens goed uitgaansgebruik deden wij het enige mogelijke: van Zuijpenstein. En zo werd het toch nog een memorabele avond.

De volgende ochtend moesten wij om tien uur uitchecken. Deze deadline hebben wij niet gehaald. Om tien uur werd er vriendelijk (lees met een klauwhamer) op onze deur geklopt: of wij nog gingen vertrekken, of dat wij nog een nacht wilden verlengen. Gezien het alcoholpercentage in ons bloed leek het niet verstandig om uit te checken en te vertrekken en zo hebben wij lekker onze roes uitgeslapen. Om 13:00 gingen wij eens uit bed en gingen op zoek naar een ontbijt/lunch/diner. Uiteindelijk werd het een smoothie. 's Avonds hebben wij nog een pasta gemaakt en inspannender is de dag niet geworden. Hierna een potje gekaart met de hollandse meiden en toen lekker op tijd naar bed. We moeten overigens nog vertellen dat het vreselijk slecht weer was. Regen, regen en regen en daarom hebben wij ons die dag als echte backpackers gedragen. Behalve 's avonds dan.

De volgende dag uitgecheckt omdat we nu toch wel echt weg wilden uit deze goening. We konden natuurlijk niet vertrekken zonder de hoofdattractie van Byron Bay over te slaan: de vuurtoren met daarbij horend het meest oostelijke puntje van Australie. Moet je als je er bent, toch geweest zijn...Naarmate wij aan het wandelen waren werd het weer ook steeds slechter en na beide attracties bezocht te hebben besloten wij weer terug te gaan naar de auto. Inmiddels was het gaan storten en waren wij doorweekt. Terwijl Jamie aan de cappucino ging om op te warmen ging Daan een gitaar halen (eindelijk geslaagd en Jamie geniet met volle teugen, toch?) en vervolgens zijn we vertrokken en op pad gegaan naar het noorden. Na een vlotte reis kwamen wij rond een uur of 7 aan in Caloum beach. Niet omdat dit onze uiteindelijke bestemming was, maar omdat onze brandstof zo goed als op was. Nadat wij van de snelweg af waren gegaan (en onze tank nog voor een kwart vol was, en om de 5 km er een tankstation zat) zijn wij geen enkel tankstation meer tegengekomen. Na vervaarlijk piepen en het aangaan van het waarschuwingsteken dat de auto toch echt meer brandstof nodig had begon vooral bij Daan (die reed) de spanning toe te slaan. Na een billenknijpende rit vonden wij goddank toch nog op tijd een tankstation in het eerder genoemde plaatsje. Gered! Een goede les, die wij waarschijnlijk nog vaak zullen moeten leren. De laatste 20 km waren naar Noosa. Over Noosa hadden wij namelijk dezelfde verhalen gehoord als Byron Bay, dus vol goede moed gingen wij op zoek. Na 20 min kwamen wij aan in Noosa en wij besloten eerst te gaan eten, om daarna naar een slaapplek te gaan zoeken. Na een overheerlijk big Mac en big Angus besloten wij een klein eindje te gaan lopen. Al snel kwamen wij bij een goeduitziend, netjes motel en besloten direct te blijven. Vannacht heerlijk geslapen zonder gillende tienermeisjes en boerende twintigers en vervolgens op pad om Noosa te verkennen.

Als u ooit in Miami bent geweest (of er ooit iets van hebt gezien op tv) dan kunt u zich een voorstelling maken van Noosa: een prachtig onderhouden dorp met veel groen, lagunes en belachelijk mooie huizen. Hier zit dan ook meteen een strand bij en het plaatsje is af. Bovendien scheen de zon vandaag volop en heerlijk (alsof God een teken wilde geven) en wij hebben genoten. Het voelt alsof wij eindelijk op een juiste plek zijn aangekomen om te gaan genieten. Morgen vertrekken wij op wederom een excursie. Dit keer naar Fraser Island, het grootste zandeiland ter wereld met unieke flora en fauna en stranden. Wij hopen dat het niet net zo'n deceptie wordt als de vorige keer met de Blue Mountains. De weerman heeft goed weer voorspeldt...Al met al kunnen wij u Noosa met klem aanraden...Maar misschien hebben wij wel een hekel aan u.